Aan het strand stil en verlaten

Artisto: De Havenzangers (Nederlands)
Uzanto: emiel blondeel
Daŭro: 130 sekundoj
Komenca paŭzo: 12 sekundoj
Tononoma sistemo: Ne definita
Sakra:
Komentoj pri tabulaturo: -

URL

Laste redaktita:
emiel blondeel,
2023-septembro-23 16:22
Get it on Google Play

Teksto

[Intro]
 G   A   A    D    G   G N.C.
 
[Verse 1]
        G                                               D 
Aan het strand stil en verlaten, bij het klimmen van de maan,
         D                        D7                    G 
ziet men daar een aardig paartje, zeer van weemoed aangedaan.

            G                      G7                     C 
Liefste, 'k moet je gaan verlaten, morgen ga ik weer naar zee
       C              G                                  D 
en dan trouwen als ik thuiskom, hier op Hollands' stille ree.

         G                   C               D                  G 
Maar zij sprak "ach, liefste mijne, spreek zover niet in het verschiet,
        E7                Am            A7     D      G        
want de zee ligt vol met mijnen en die dingen zie je niet".

 
[Verse 2]
          G                                           D 
Dobb'rend op de woeste baren stuurde hij z'n scheepje voort,
         D                     D7                     G 
maar wat daar opeens gebeurde: een ontploffing werd gehoord.

            G                      G7                       C 
't Schip verdween al in de diepte, angstig keek hij om zich heen,
        C               G                                 D 
nergens kon hij redding vinden, mensenlief, waar moet dat heen?

            G               C            D                G 
Terwijl hij worstelt met de golven en de dood voor d'ogen ziet
          E7               Am             A7         D     G        
denkt hij aan z'n liefste meisje die hij thuis daar achterliet.

 
[Verse 3]
        G                                                D 
Aan het strand stil en verlaten ziet men daar een meisje staan,
       D                       D7                       G 
die al turend en al smachtend, wacht de komst van haren man.

        G                        G7               C 
Hij zou immers wederkeren, hij beloofde haar toch trouw
       C                  G                               D 
en dan krijgt zij zo'n verlangen: word ik toch zijn lieve vrouw?

         G             C             D                 G 
Maar hij keerde nimmer weder want de dood waart om ons heen
       E7              Am            A7          D    G        
en zij keerde telkens weder aan het strand stil en alleen...

Komentoj