Teksto

Me wiegie Was een stijfselkissie
 21
 (Zwarte Riek)

De  ooievaar kwam aangevlogen,
Me moeder keek angstig  omhoog.
Ze was bezig koppies te drogen,
Toen  ie bij ons binnen vloog.

     Me  wiegie was een stijfsel kissie,
     Me deken was een baaien  rok.
     Mijn  wiegie was versierd met  strikkies,
     Me  warme  kruik zat  in een ouwe  sok.

Me  moeder, ze leefde heel sober;
Ik kwam in een moeilijke  tijd.
’t Was op de achtste oktober,
De ooievaar, die moest me  kwijt.

     Me  wiegie was een stijfsel kissie,
     Me deken was een baaien  rok.
     Mijn  wiegie was versierd met  strikkies,
     Me  warme  kruik zat  in een ouwe  sok.

Veel  mensen, die willen niet weten,
Waar of toch hun wieg heeft ge staan.
Maar ik ben ’t echt niet vergeten,
De  mijne stond in de Jordaan.

     Me  wiegie was een stijfsel kissie,
     Me deken was een baaien  rok.
     Mijn  wiegie was versierd met  strikkies,
     Me  warme  kruik zat  in een ouwe  sok.