Teksto

 C      G     a          F 
 A ona cicha jak zmierzchanie.
  C         G             C 
Snuje się wiotko przez pokoje.
 C       G    a      F 
Wargi różowe ma, wilgotne.
      C        G            F 
Jej twarz pochłania całe światło.

              C    G        a    F 
Hiszpańskie włosy, oczy szklane.
         C    F       G 
 A ciało to bułeczka ciepła.
  C     G        a      F 
Czasami uśmiech mi przesyła,
    C     G            F 
a wtedy staje w biegu serce.

           G      F      C 
Jest niepozorna, jakby wcale.
          G      F     C     G 
Wypełnia pustkę jednocześnie.
   C         F     C         G 
Przyzwać ją można jak wspomnienie,
             F      G        C 
dobre wspomnienie, dobrych dni.

Potem zapomnieć, potem schować,
by móc wydobyć w każdej chwili.
Jak dobry wiersz, który jest w książce,
w mojej biblioteczce.

 A nocą znów zasłania się snem,
jest niewidoczna, aż do dnia.
Ale dzień wstaje, ona z nim.
I jest w nim, aż do nocy znów.

W mych snach jej nie ma.
Czemu, nie wiem.
Może dlatego nie chce być,
by nie przeszkadzać. Cicha tak.